Laos

Dag 31
Een lekker dagje voor mezelf gehad. Moet eerlijk zeggen dat ik dit tijdens mijn reis meer ben gaan waarderen. In het begin van mijn reis ben ik veel alleen geweest. Daar waar ik thuis continue van hot naar her hobbel, aan het werk ben en altijd onder mijn familie of vrienden ben, waardeer ik nu steeds meer een dag voor mezelf. Iets waarvan ik gehoopt heb dat ik dit tijdens deze reis zou leren, begint nu langzaamaan werkelijkheid te worden.
Op deze manier krijg ik meer rust in mijn bolleke. Alhoewel het daarboven nooit helemaal rustig zal zijn.
Er speelt een hoop op het thuisfront waarvan ik baal dat ik er geen deel van uit kan maken. Daardoor is mijn bolletje veel aan het malen hierover maar gelukkig heb ik ook de switch kunnen vinden om dit aan en uit te schakelen.

's Avonds zijn we met de bende van 6 gaan eten bij Brotherhouse. Daar kon je voor 40.000 kip (omgerekend 4 euro) per 2 personen een bbq pakket nemen. Een pan met kolen word voor je neergezet met daarop een bolle deksel en mandjes met groenten, specerijen, pasta en ei.
Het is dus de bedoeling dat je in de diepe randen kokend water giet. De bolle deksel besmeurt met olie en als het water kookt gooi je hierin de groenten, specerijen naar eigen smaak en de pasta. Als laatste gooi je een rauw ei over het water en de groenten wat langzaam gaar wordt. Op de bolle deksel gooi je het vlees wat zo gebakken is. Als het goed gebakken is, gooi je dit in het water. Vervolgens schep je het op in je soepkom en tadaaa. Je hebt je eigen noodle soup gemaakt. Echt HEERLIJK. En dat voor omgerekend 2 euro.
Ik leer steeds meer op mijn budget te letten terwijl ik met deze backpackers omga. En daar waar ik niet moeilijk doe om een paar euro weet ik nu dus dat je ook gewoon kan genieten terwijl het geen drol hoeft te kosten.
Jaha zoals jullie het horen, deze vrouw leert nog eens wat 😜
Na deze heerlijke maaltijden zijn we naar Lao Garden gegaan waar we gepooled hebben met een gezellige groep.
Met 2 voor 1 price hebben we genoten van wat cocktails.
We hebben met zijn 6e een tree house geboekt voor morgen in Vang Vieng. Via mijn hotel had ik voor goedkoper dan de rest een busticket geregeld naar Vang Vieng. Ik zit dus wel in een andere bus dan de rest maar dat is ook geen ramp.

Dag 32.
Om half 9 zou ik opgehaald worden wat uiteindelijk 9.15 uur werd. Met een muziekje in mijn oren lag ik rustig in de lobby op de bank te wachten om opgehaald te worden. Tegen 10 uur reden we weg om 4 uur later te arriveren in Vang Vieng.
Laat er nou net een kerel naast me komen zitten die zichzelf al een week niet gewassen had en een doordringende zweetlucht bij zich had. Man man.. Als deze smeerkees zijn oksels al maar wat vrij liet kwam een misselijkmakende lucht vrij. Liet hem dan ook wel merken dat ik hier niet van gediend was en stopte mijn neus in mn shirt.
Maargoed. Na 2 uur rijden door de ongerepte en onaangeraakte natuur maakte we een stop. Deze weg was op zich nog te doen alhoewel we regelmatig door elkaar geschud werden. De wegen hier zijn niet te best en bevatten hier en daar flinke gaten. Wat dat betreft is Thailand veiliger rijden. Tijdens de stop waren we inmiddels zo hoog in de bergen dat het 10 graden kouder was hier, het ontzettend mistig was en mijn oren popte.
Na een nodige plaspauze gingen we weer verder rijden. Vanaf hier was het komende half uur rijden erg spannend. Jeetje, wat had ik het benauwd bij sommige stukken. We kwamen erg dicht bij de rand van de afgrond om ruimte te maken voor tegenliggend verkeer. En die afgrond is diep zal ik je vertellen!! Althans dat denk ik.. want de mist bedekt het uitzicht.
Bij 1 stuk zag je zelfs dat er een heel stuk weg ingestort was de diepte in en er was geen fatsoenlijke weg alleen zand, kuilen en stenen. Vanaf daar waren het korte slingerweggetjes naar beneden.
Wat ook even slikken was, was het zien van een 4 x 4 Jeep die half over een klif hing. Gelukkig was er al hulp bij en scheerde we er voorbij.
Eenmaal aangekomen in Vang Vieng was de rest op mij aan het wachten. We hebben samen een tuktuk gepakt en 10 minuten later werden we bij een brug afgezet. 'Bridge over, to the left' was de mededeling. Dus wij met onze backpacks de instructies volgen. Het bleek wel dat we echt in de jungle zitten. Er was een olifanten reservaat, verschillende grotten en een Blue Lagoon. Langs een klein dorpje waar 3 kleine meisjes ons welkom heette en naar ons zwaaide, door de rijstvelden waar werkers bezig waren richting de zipline. Onderweg kwamen we hanen, koeien, honden en geiten ons tegemoet. Zo'n 20 minuten later kwamen we aan op de bestemming. Het was zwaar met 15 kilo op je rug in de volle zon, maar zo ontzettend gaaf.
We vroegen aan locals waar de tree house was waarop ze naar boven wezen. Oh my god... zo hoog! Om dit te verwerken besloten we ons om te kleden en het water in te duiken. Met een koplamp op sprongen we in een zwemband. Een tourguide wilde ons de grotten laten zien dus daar gingen we. We moesten ons voortrekken aan touwen in de grot om vooruit te komen. Na zo'n 15 minuten jezelf aan touwen vooruit trekken was er een sterke stroming waardoor we moesten lopen. Voorbij de stroming moesten we allemaal onze zaklampen uitdoen in verband met de vleermuizen. En je ziet precies niks zal ik je vertellen. Op goed vertrouwen blijf je maar aan de touwen trekken en hopen dat je niet je hoofd stoot aan de scherpe rotswanden.
Na deze topervaring hebben we lekker gegeten en kregen we van een local gratis rijstewhiskey. De geur alleen al ruikt erg naar spiritus. Nee, bedankt. Ik sla over terwijl ik naar boven kijk.
Na het eten hebben we onze belangrijkste spullen gepakt en zijn we aan de klim begonnen.
Met de koplampen op zijn we naar boven geklauterd. Het was glad, het was donker en het was eng!! Een kleine babyslang kwam ons tegemoet. De 'I have seen much bigger' gevolgd met een gemeen lachje van de tourguide hielp ook echt niet mee. Uiteindelijk 2 enge bruggetjes bestaande uit 2 planken en netten verder kwamen we aan in onze boomhut. Ik zeg bruggetje maar 1 was 80 meter lang. Dit is wel echt een 'once in a life time experience'. De boomhut was open en bestaande uit 2 x 3 bedjes. De tourguide maakte nog 2 bedjes waar ik samen met de Nederlandse meid Marwa sliep. 's Avonds hebben we spelletjes gespeeld. En heb erg gelachen om iedereen. Iedereen was zo panisch om alle ongedierte wat we zagen. Marwa doodde alles wat mogelijk van bedreiging wat maar 1 grote spin was zo snel dat ze hem niet te pakken kreeg. Samen met de boatcrew hebben we gezellig rondom het kaarslicht gezet en stomme spelletjes gedaan. Op tijd naar bed want we wilde natuurlijk genieten van de prachtige zonsopgang.

Dag 33.
Op zich wel redelijk geslapen.. maar wel vaak wakker geweest. Heb het vaak koud gehad want ik had geen deken. Ik sliep onder mijn regenjas en sjaal. Om 5.20 ging de wekker om van de zonsopgang te genieten. Maar helaas.. De wolken en mist bedekte dit fenomeen. Nog even verder geslapen tot ongeveer 9 uur.
Om 10.00 zou de guide naar boven komen met de spullen om naar het ontbijt te ziplinen.
Het waren iedere keer hele korte stukjes door de jungle. Gezien ik dit nog nooit gedaan had en de tourguide op zich liet wachten besloot ik naar beneden te lopen. Ik kan hoogtes op zich goed verdragen want heb tenslotte in de treehouse geslapen. Heb ik al verteld hoe mooi het uitzicht was? Wauw, heel mooi! Maar aan een koord de jungle door over de die grote hoogtes.. daar trok ik me toch wel voor terug. Uiteindelijk volgde de hele groep mij naar beneden. Ik liep voorop dus door hoeveel spinnenwebben ik ben gelopen, kan ik niet eens meer bijhouden.
Op de 80 meter lange brug blokkeerde een spin mijn route. En het beest was groot!!!! Niet te zuinig. Ik slaakte een gil en besloot er iets aan te doen, terwijl de brug van links naar rechts wobbelde omdat de groep achter mij stond.
Ik maakte het spinnenweb los aan 2 kanten van zijn web waardoor de spin naar de linkerkant vloog. Ik racete er voorbij en keek pas weer om toen ik op de houten vlonder stond. De rest van de groep waren er nog langs aan het passeren. Pussy's!!
Na 10 min kwamen we beneden aan, ontbijtje gescoord en besloten we naar de Blue Lagoon te gaan voor een frisse duik.
Na afgelopen nacht was dit wel nodig.
En wat een prachtige rustige plek. We waren de enigste die er waren.
Terwijl ik in een zwemband aan het ronddobberen was zag ik boven in de bomen de mensen met zipline voorbij komen.
De laatste stop was dus dat ze vanuit een boom naar beneden moesten ziplinen. En die boon was zo'n 25 meter lang.
Jullie hebben geen idee hoe blij ik was dat ik uiteindelijk dit niet meer gedaan heb. Heb tientallen mensen uit/langs die boom via een zipline tientallen meters naar beneden zien vliegen en hield telkens mijn hart vast.
Iedereen die naar beneden moest gilde ook echt super hard. 1 meid moest zelfs huilen daarboven maar er is geen andere keus...
Na de hele middag rond gedobberd te hebben met de groep zijn we weer aan onze trekking begonnen terug naar de brug, een taxi naar centrum gepakt en ons ingecheckt in ons guesthouse .
's Avonds zijn we naar de Sakura bar gegaan waar tussen 8 en 9 gratis lokale whiskey word geschonken. En gezien we met Engelse waren en ik wilde vieren dat ik sinds gister helemaal van de keelpijn af was ging het tempo best hard. We hebben er hele avond gedanst en prima naar ons zin gehad. Om 1 kleine woordenwisseling na met de Nederlandse barman. Ik had 100.000 kip op de bar neergelegd want 10 euro is om af te rekenen voor mijn shotje.
Bleek het briefje niet meer op de bar te liggen. Na een discussie en woordenwisseling met de barman besloot ik dat ik het maar liet gaan. Weer een wijze les voor mij dat ik op mijn centjes moet letten. Door naar de volgende club: Viva. Daar kregen het Engelse stelletje met wie we aan het reizen waren fikse ruzie.
Gezien ik weer de moeder Theresa aan het uithangen was, nam ik mijn Engelse tweelingzus onder mijn vleugel en hebben we hele avond gedanst. Marwa, de Nederlandse meid met wie ik de kamer deelde had het rond 3 uur wel gezien en ik besloot mee te gaan.
Het valt mij op dat de locale Laotiaanse mensen veel minder gericht zijn op toerisme. Ze leven hun eigen leventje in hun simpele basic huisjes en eten met de hele familie samen. Ze komen niet altijd vriendelijk en open over maar geloof niet dat ze dit zo bedoelen. Toch anders als je naar Thailand kijkt. Daar hebben ze altijd een lach op hun gezicht ook al hebben ze geen flauw idee waar je het over hebt. En de Laotiaanse kunnen veel slechter Engels dan de Thaise. Alleen als het om geld of onderhandelen aan komt, dan kunnen ze zich wel verstaanbaar maken.

Dag 34.
Kaaaaaaterrrrr. Had ik maar naar mezelf geluisterd 2 weken terug en niet aan de whiskey begonnen maar dat is lastig gezien ze hier in Laos bekend staan om de Whiskey. En zeker gezien Vang Vieng bekend staat om het feesten. Sja, dat moet je naar maar geproefd hebben. Na het ontbijt hebben Marwa en ik de tickets voor morgen geregeld gezien we de groep en Vang Vieng gingen verlaten. Vliegtickets waren rond de 180 euro dus we besloten een busticket te nemen voor omgerekend 26 euro.
's Avonds hebben we afscheid genomen van de groep in de Irish Pub.
Toen ik eenmaal in bed lag, hoorde ik vreselijke muziek en gejengel. Dit duurde tot ongeveer 2 uur in de nacht.
Volgende morgen kwam ik er dus achter dat er een bruiloft gaande was achter ons guesthouse op de airstrip. Na 23.00 uur mag er geen geluid worden gemaakt in het centrum op sommige clubs na.
Wie na 1 a 2 uur nog geluid wil maken mag zich uitleven op het verlaten vliegveld.
Hier worden dus ook bruiloften gegegeven. Apart wel hoor.... de locatie is namelijk bagger.

Dag 35.
We konden op ons gemak doen want vanaf half 2 konden we pas opgehaald worden. Met een open truck werden we opgehaald en half uur later bij het station afgezet. Vervolgens moesten we 4 uur in een minivan om naar Vientiane te gaan.
De bagage werd bovenop de minivan vastgemaakt en het busje volgeladen.
Toen ik eenmaal dacht dat het busje vol zat omdat alle plekken vol waren, kwamen er nog 4 mensen bij. In het gangpad heb je klapbare stoeltjes. Ik zal je vertellen dat het behoorlijk hutje mutje was. Omdat Marwa lange benen heeft heb ik van plek geruild met haar. Waardoor ik boven het wiel kwam te zitten. Mijn knieën zaten vast in de stoel voor mij en na 2 uur zo opgefrommeld te hebben gezeten kreeg ik last van slapende billekes. Iets wat ik ook nog nooit heb meegemaakt. Ik zal je vertellen dat ik erg opgelucht was toen ik na 4 uur opgevouwen te hebben gezeten uit die minivan mocht.
Op het station van Vientiane moesten we van bus wisselen want we hadden nog zo'n 12 uur te gaan in een sleeping bus.
Ik was allang blij dat ik kon gaan liggen.
Op een 1.5 persoons matrasje hebben Marwa en ik ons neer genesteld. Erg blij dat zij bij mij is want je zal maar 12 uur naast een volstrekt vreemde moeten liggen. Om 19.00 uur reden we weg en na een uur maakte we een stop waarbij we een boterhammetje kregen. Gelukkig heb ik nog een bamisoepje op het station gegeten want deze boterhammen zagen er zo vies uit. Met onze buurtjes waren we aan het gokken wat het zou kunnen zijn wat erop zag. Het leek op voorgekouwde en uitgetufte kip in een berg mayonaise. De buren dachten dat het tonijn was. Euhmm iemand een broodje iets ?! Ik hoef niet...
Tegen half 10 ging het licht uit en konden we gaan slapen. Echt gestrekt kan je niet liggen maar met de knieën opgetrokken op je zij is het prima te doen.
De wegen in Laos zijn hobbelig en zitten vol met gaten dus kwam moeilijk in slaap hierdoor.
Telkens als ik bijna vertrokken was, werd ik letterlijk van mijn bed gelicht. Na een aantal keer was ik het zo beu dat ik geïrriteerd ben gaan zitten en op de weg ben gaan letten. Na een half uur dacht ik nog maar een poging te doen. Tot Marwa naast me in mijn oor begon te snurken. NONDESJU! Muziek in m'n oren en uiteindelijk nog 2 uurtjes slaap mee kunnen pakken.

Dag 36.
Na 12 uur werden we in Pakse eruit gezet. Daar moesten we nog 2 uurtjes naar Nakasang in een busje. Naast me zat Marwa en aan de andere kant een Duitse meid die echt zo ontzettend stonk. Waarom tref ik dit telkens ? Omdat ik een kort nachtje had, had ik best een kort lontje en zodra deze meid haar armen al maar iets omhoog lichtte en er een penetrante, smerige lucht vrij kwam begon ik op z'n plat Rotterdams te schelden. En die meid maar lief glimlachen naar me. Ze moest eens weten 😂 Ach, uiteindelijk kreeg ik er met Mar ook wel de slappe lach om en ik heb gewoon slaap nodig.
Nog een bootritje van 10 minuten en we waren er: Don Det. Een van de 4000 eilanden in het zuiden van Laos.
In ons heerlijke hotel aangekomen en mezelf neergeploft te hebben op bed, ben ik een goeie 2 uur knock out geweest.
Tegen 2 uur ben ik Marwa op gaan zoeken die bij een heerlijke tentje genaamd Little Gecko zat. Vervolgens zijn we het eiland af gaan lopen om bij her enigste zwembad op het eiland terecht te komen. Heerlijk om een plons te nemen en in de zon te liggen met een biertje.
Na het zwemmen zijn we 45 minuten terug gaan lopen met de zonsondergang. Prachtig om langs rijstvelden te lopen, kleine huisjes, grote huisjes, wilde dieren in het wild, spelende kinderen etc.
's Avonds hebben we gezellig op het balkon zitten kletsen en hebben we afschuwelijk gegeten bij de reggae bar.

Dag 37.
Uitgeslapen en wel hebben we tegen half 12 fietsen gehuurd en zijn we weer naar little Gecko gefietst voor een heerlijke yoghurt- fruitsalade. Vervolgens zijn we de hobbelige wegen langs de Mekong rivier afgefietst naar het volgende eiland: Don Khon. Hier wilde we graag een waterval zien en na 30 minuten fietsen kwamen we er aan. Sorry, maar dit was het niet waard om ook maar een foto van te nemen.
In 31 graden zijn we weer naar het zwembad gefietst waar we lekker gerelaxed hebben.
Ik wilde met zonsondergang terug gaan fietsen gezien de fietsen geen licht bevatten net als dit eiland ook geen licht gewend is. Helaas waren we te laat waardoor we een half uur door het donker moesten fietsen. Spannend, want je ziet de kuilen niet aankomen, maar je voelt ze wel hoor zal ik je vertellen. In de bosjes hoor je allerlei geritsel waar ik echt de kriebels van krijg. Na een half uur belandde we terug in ons hotel waar ik onder de klamboe op bed lekker lag te chillen. Ik hoorde een raar geluid bij mijn oor en keek om.. zo'n 3 centimeter van mijn hoofd zat een grote sprinkhaan me aan te kijken. Uit schrik slaakte ik een gil en tikte hem van de klamboe. Mijn god, vloog dat beest nou door de kamer ?
Ik riep Marwa erbij om ervoor te zorgen dat dit beest uit onze kamer verdween. Omdat ie zo snel was besloot ze hem met een slipper dood te slaan.. thank god.....
Om vervolgens het beest op te pakken en naar mijn hoofd te gooien.
Ik denk dat ze me aan de andere kant van het eiland hebben gehoord. Vies !!
Tegen half 9 kregen we pas honger om vervolgens te merken dat veel tenten al dicht waren.
We belandde bij een Koreaans restaurantje waar een vriendelijke man ons te hulp sloeg. Ik bestelde Spicy Chicken en dit maakte hij zeker wel waard.
De horeca regels zijn hier wel anders dan we in Nederland gewend zijn.
Nadat ik toe moest kijken hoe Mar een burger naar binnen aan het werken was kreeg ik na 20 minuten mijn kippetjes om vervolgens na 15 minuten de frietjes voor ons beide te krijgen.
De beste man wilde ons kennis laten maken met een typisch Koreaans recept en hij zette een schaaltje op tafel.
Hij legde uit dat het melk was met een likeur gelei, watermeloen, ananas, ijs en melk. Heel verfrissend en lekker, zeker omdat mijn mond in de fik stond van de spicy chicken.
Op tijd naar bed want morgen moeten we om 8 uur de boot hebben voor de volgende bestemming : Cambodja.
Rond half 2 toen ik al zo'n 2 uur in diepe slaap was schrok ik wakker omdat Marwa aan het schreeuwen was dat er een kip in de kamer was.
Even een korte uitleg. Zowel Marwa als ik hebben een grote angst voor hanen en kippen. Marwa was verbaasd rondom het bed aan het kijken om te kijken of de kip er daadwerkelijk was. Van schrik vloog ik gelijk overeind en zat verbaasd naar haar te kijken.
Het is volgens mij nog nooit iemand gelukt om mij de slappe lach te bezorgen nadat ze me zo abrupt hebben wakker gemaakt maar deze meid is het gelukt.
Ik moest bijna huilen van het lachen.

Dag 38.
Om 8.00 uur stonden we paraat bij de boot. In Nakasang aangekomen hebben we geld gewisseld van Kip naar Dollars.
Tegen half 12 waren we bij de border waar we eerst 2 dollar moesten betalen om een stempeltje te krijgen voor in je paspoort dat je het land weer verlaat. Vervolgens moest je paar honderd meter naar de grens van Cambodja lopen. Daar stond een vrouw ons op de wachten bij visa arrival dat we mee moest lopen naar de andere kant. Omdat we hadden gelezen dat ze je bij de border mee willen nemen naar een tourist center om je daar op te lichten. En mijn ervaring met een tourist center in Bangkok weet ik dat deze mensen totaal niet vriendelijk zijn als je ze 'Nee' wilt verkopen. Ik negeerde de vrouw en liep het grote gebouw in om mijn visa te regelen. Na wat schrijfwerk leverde ik de aanvraag voor visa met 35 dollar en een pasfoto in. Vervolgens moest je bij een volgend loket je vingerafdruk afstaan, een foto en nog eens 2 dollar voor een Cambodjaanse stempel.
Zo, het is officieel. CAMBODJA!
Daarover volgende week meer want ben 'as we speak' met de reis bezig.

Veel liefs,

Sophie